„Camera Obscura”
Przodek aparatu fotograficznego znany od starożytności,używany głównie do rozrywki, rysowania perspektywy i obserwacji astronomicznych.
Po rozwinięciu badań chemicznych i odkryciu materiałów światłoczułych camera obscura została użyta do robienia zdjęć najpierw na płytach szklanych później kliszach, a teraz na matrycy cyfrowej.
Konstrukcja tego prostego aparatu jest podobna do budowy oka. Mamy więc mały otwór przez który przechodzi światło (źrenica) i ekran na którym pojawia się obraz (siatkówka).
Od wielkości otworu zależy ostrość obrazu, ale tez jego jasność. Im otwór jest mniejszy tym obraz wyraźniejszy i ciemniejszy.
Obraz wyświetlany na jasnym ekranie jest odwrócony, kolorowy, najjaśniejszy w środku i zanikający po bokach w ciemności.
Jest też tak samo ostry na całej powierzchni, nie ma tego efektu rozmazania obiektów na dalszym planie – jak to ma miejsce aparatach z soczewkami (nieskończona głębia ostrości).